We waren toch wat ongerust over het overaanbod aan cultuur, zeker voor de kinderen.We dachten dat Firenze de zwaarste etappe zou worden, de reisgidsen waarschuwen er ook voor. Daarom planden we deze trip in het midden van de week. De kids waren ondertussen al wat gewoon, en we waren nog niet oververzadigd.
Het was terug schitterend weer, met een stralende zon.
Sedert dat ik hier de vorige keer was, in 1980 met het 5e jaar van het Sint-Vincentiuscollege uit Eeklo, had David gezelschap gekregen. Kunst leeft!
De piazza della signoria kan je natuurlijk niet overslaan als je Firenze bezoekt. Het Palazzo vecchio samen met de David van Michelangelo, wel een kopie, maar op de oorspronkelijke plaats waar het beeld voor gemaakt werd. Het origineel in de Galleria d'accademia hebben we niet gezien. De rij aanschuivende was een paar straten lang. Firenze zal wel altijd een stad blijven waarvan je zegt dat je er nog zeker terug komt.Als je met die gedachte de stad bezoekt is het ook te doen, en trap je niet in de val alles te willen zien tot je uitgeput bent.
Het piazza del duomo ligt maar een straat verder. Vanuit de winkelstraat trekt de noga van witte, groen en rose marmer je aandacht.
Het zal jullie wel al opgevallen zijn dat mams steeds de deskundige uitleg geeft, Esmoreit stelt dan de kritische vragen.
Aan het ospedale de innocenti (wikkelkindjes) zagen we David in kleur.Dat doet met denken aan ons gezegde: "Esmoreit voorzichtig, straks doe je je nog pijn en dan ospedale, naar huis, en daar hebben we geen zin in."
Ponte vecchio blijft een apparte belevenis. Ik was blij verrast dat de brug de brand van een paar jaar terug goed had verteerd.
Voor de tuin (giardini di bobili) van het palazzo pitti (wat moet het palazzo grande dan wel niet zijn) waren we al te moe, nog een reden bij om terug te komen.Firenze is dus goed te doen. Misschien is het ook wel omdat we zo vroeg op het jaar zijn, de grote invasie van toeristen moet waarschijnlijk nog komen.
Nergens hadden we eigenlijk problemen om de auto net binnen of net buiten de stadsmuren te parkeren, en dan met een leuke wandeling, die in Firenze iets langer was, ook al omdat ik een straat naar de Ospedale de innocenti gemist had. Ze hadden de wegwijzer verzet. (ahum)
Na de wandeling wou ik nog met de wagen tot aan een 'point de vu' rijden die ik op de kaart had gevonden, zodat we een mooi overzicht op de stad hadden. Maar naar goede gewoonte op onze reizen hebben we die weer niet gevonden, of we hebben de verkeerde kant op gekeken. Als ik nu terug op de kaart kijk moeten we heel dichtbij geweest zijn. Maar het was toen ook spitsuur en het verkeer was heel druk, en meer dan één spiegel wou ik in Italie niet achter laten.
Op de terugweg vonden we in EMPOLI het beste restaurant (prijs-kwaliteit) van de reis.
La panzanella, via dei cappuccini 10.
Een eenvoudig plaatselijke keuken in een familiaire sfeer, moeder aan het fornuis, zoon sous-chef, schoondochter dient op.
Voor ons vier hebben we voorgerecht, pasta, hoofdgerecht met de nodige conturno's, water, fles wijn (en niet van de minste) en brood gegeten en gedronken voor 70 €. Dat is ongeveer de helft van de prijs wat we elders gaven in Italië en een derde van de prijs van wat we gaven in Frankrijk.
En het was nog overheerlijk ook. Voor het eerst at ik triepen (varkensdarmen), ik kon ook voor de varkenspoot gegaan zijn.
De kurk van de wijn hebben we niet hoeven vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten